بنای قلعه ی شهر (تون )در سال (627)هجری و در هفدهم ماه مبار ک رمضان آغاز شدعبد الرحیم حاکم شیعی شهر تون در سال های پایانی حکومت خوارزمشاهیان بنای قلعه را با همیاری شیعیان با ایمان شهر تون به سر انجام رساند ...عبدالرحیم و بعد از او فرزندعالم و دانش دوست ش (ناصر الدین ابوالفتح) چنان آرامشی در شهر به وجود آوردند که خواجه نصیر الدین طوسی از شهر طوس به قلعه ی شهر تون آمد ...
(در صحن آرام وهمراه با راحتی خیال قلعه ی تون)خو ا جه نصیرالدین به مطالعه و پژوهش پرداخت ...
...
ناصرالدین ابوالفتح فرزند عبد الرحیم خودش مردی دانشمند ودانش دوست بود وهمین آوازه ی فرزند عبد الرحیم کافی بود که
خواجه نصیر الدین از شهر (طوس ) عازم شهر (تون )شود سال های پایانی حکومت خوارزمشاهیان را در محیط آرام قلعه شهر تون بگذراند
در این وبلاگ فقط فهرست و اشاره ی به شرح مطالب خواهد شد خوانندگان محترم می توانند نظر خودشان را اظهار کنند ...
عبدالرحیم...پدر ناصر الدین محتشم (قلعه ی تون )را بنیاد گذاشت ...( برسنگ نبشته قلعه ی شهر تون نوشته بود
یا رب تو شهر تون ز آفت نعیم دار
در وی سرور و بهجت ولذت مقیم دار
) ( )(فر مانده اش به امر خداوند روزگار)
(شاه بلند مرتبه عبدالرحیم دار)
سالهای ابتدایی قرن هفتم هجری در شهر تون حکمران شیعی شهر ...
دو باغ بزرگ و آباد در همان سالهای قبل از زلزله ی(شهریور 1347 شمسی )شهرفردوس در محدوده ی جنوب محله ی میدان ودر همسایگی راسته ی بازار شهر تا شمال محله ی سادات وجود داشت که عمارت بزرگ و دو طبقه ی آن باغ بر سر سرا و صحن باغ بزرگ منظره ی زیبایی را ایجاد کرده بودو بنای ساختمان بر بالای راه گذری قرار گرفته بودکه ساباد بزرگ وگسترده ای در زیر بنای ساختمان وجود داشت و گاهی من بعد از گذر از کوچه دراز وراسته ی بازارقبل از رسیدن به میدان مرکزی بازار در سمت چپ همان کوچه ای را برای رفتن به خانه انتخاب می کردم که ساباد و انتهای آن ساباد به طرف خانه و همان کوچه ی میامره بودو بعد محوطه ی حاج میر کلان ... و همین باغ بزرگ درختان سروآزاد آن که به ردیف در جلو ساختمان بود از آن طرف کوچه ی میامره دیده می شد که جلوه ی خاص به سر سرای باغ بزرگ داده بودآب قنات محمد آباد و قنات سعد آباد هر دو باغ را آبیاری می کرد باغ شاه خلیل الله در بالا دست کوچه ی میا مره بود وباغ فرزندش در پایین دست همین کوچه ی بزرگ و دراز (میامره) بودکه حد فاصل این دو باغ بزرگ کوچه ی میامره بود این کوچه یک طرف در قسمت شمالی به ابتدای یک سه راهی میرسیدکه ساباد در جهت بالا ی سه راهی بود و راه مستقیم به طرف بازار می رفت که در محله ی میدان بود و انتهای کوچه ی میامره که به طرف شرق گسترش داشت در محله ی عنبری و نزدیک (گود خمیری) بود / و باغ امیر مرتضی قلی بیک که به باغ نایب شهرت داشت با حد فاصل یک کوچه و ساباد در جنوب باغ آقای بشیر بود(فرزند حاج خلیل اله رحمانی و... که در نوشته های کتاب(حدود هشتصد صفحه ای منشی خان طبس (سال یک هزار ودویست هجری شمسی)به آن روزگاران وحوادث و نام ها ی فوق اشاره شده است
دو قرن گذشته ی تون وساختمان ها و انسان هایی با روابط فرهنگی گوناگون در کوچه پس کوچه های آن روزهای قبل از زلزله ی شهریور ماه (یک هزار و سیصد و چهل و هفت شمسی ) ساباد های محله ی میدان و شمال محله ی سادات که روزگاری محل گذر بود ... از دبستان نجفی تا خانه دو ساباد بزر گ قرار داشت ودو باغ و عمارت با شکوه ...
سال های سال با افتخارات دیار کهن تون روزگار گذراندیم و تا روزگاری مغول و روزگارانی تیمور و زمانی هم زلزله خاک فراموشی بر نشانه های کهن سر زمین مان پوشاند وحتی آنچه باقی مانده بود هم همین یکصد سال قبل در دعوا های قوم وقبیله ای عماد الملک خان و قوم وفبیله ی همسایگی شرق ... کتیبه ها و آثار ناپدید شد اما در کوچه پس کوچه های تاریخ و اسناد ونوشته های گذشتگان می ماندو خواهد ماند آن چه مغرضان و (چنگیز صفتان )و...با هدف های خاص قصد پوشاندن آن افتخارات را دارند از (کفتر کوه )که روزگارانی دراز آیینه باستان تون در دامنه ی آن خودنمایی داشته وداردو به نام (گبر کوه )آن را می شناختیم که داستان ها از روزگاران دیارمان دارد (استاد باستانی پاریزی) تا این زمان که در اتاقک چهار گوش وگنبدی شکل همجوار مجموعه ی مدرسه ی علیا می بینیم آن چه نباید ببینیم!! حدود بیست سال قبل سنگ قبر ی با عبارت ذیل موجود بودکه آن زمان کامل عبارت روی سنگ رایادداشت کردم و ای کاش آن زمان قادر بودم تصویر آن را بگیرم ولی در گذر روزگار اکنون که در آهنی آن را هم باز گذارده اند دیگر نه از سنگ قبر نشانی هست و جای آن سنگ را هم در کف اتاق کامل موزاییک کرده اندبرا ی اینک نشانی هم باقی نگذاشته باشند حدود بیست و پنج سال پیش عبارت سازنده ی مدرسه ی علیا را در همان اتاق بر روی سنگ قبری که ا کنون دیگر نیست یادداشت کرده ام که با ذکر(1230) تاریخ هست و به امید خدا به تاریخ خواهم سپرد و نام ذکر شده بر آن سنگ قبر را در نوشته های یکی ازنویسندگان و ادیبان بزرگ شهرمان در شرح مدرسه ی علیاهم مشاهده کرده ام شهر تون و فرهنگ چند هزار ساله اش هیچگاه در روزگار پنهان نخواهد ماند نمونه کوچک که گفتم و یاد آور شدم هشدار به متولیان حفظ میراث فرهنگ این دیار است که توجه خاص را طلب می کند رسالت همه ی فرهنگ دوستان سر زمین کهن (تون ) حیات بخشیدن به شکوه و عظمت دیارمان و مردما نی ا ست که تا پای جان بر فرهنگ وایمان و اعتقاد خودشان ایستادند که شکوه ایمان وفرهنگ وباور به ارزش هادر این دیارروزگاران بسیار مانده است و خواهد ماند وما رسالت به تاریخ سپردن آن را داریم و باید که در هزار توی عمارت تاریخ آن چه از فرهنگ ایمان / اعتقاد و باور سر زمین مان هست برای آیندگان مان بیان کنیم هر چند که حتی در همین (ایران جان ) هم غریب و نا آشنا از آن گذر کردند
بعد از چاپ و انتشار کتاب اول که حاصل سال ها تلاش و مطالعه بود اکنون ادامه ی مطالب وبلاگ فقط به فهرست مطالب اشاره ی کوتاه خواهد شد که انشاالله در چاپ و انتشار بعدی به تفصیل سخن گفته خواهد شدو اکنون تنها فهر ست وار جهت اظهار نظر خوانندگان آورده می شود و برای همه ی فهرست هایی که در وبلاگ کوتاه اشاره شده است به تفصیل مطالب فراهم شده است که به امید پروردگار در آینده نزدیک اراِِیه خواهد گردید
آن سال ها ورود به دانشگاه آسان نبود مثل حالا که در هر شهری آموزش عالی حضور دارد ( فقط و تنها مرکز استان ها آموزش عالی داشت
سال ورود من به دانشگاه (اول مهر ماه 1356 هجری شمسی) دانشگاه تربیت معلم تهران علاوه بر تهران در مرکز استان های یزد /کرمانساه / همدان و زاهدان هم شعبه داشت و زاهدان به دلیل امکانات گسترده ورفاهی که داشت و نزدیک بودن به فردوس مناسب من بود روز های عجیبی بود اوضاع اجتماعی و سیاسی هم در یک سال مانده به انقلاب اسلامی سال (1357) برای ما که ابتدای ورودمان به یک محیط جدید بود بسیار نا شناخته وغیر قابل پذیرش بوداتفاقات غیر باور در ماه های ابتدای سال )1356 (در زاهدان) و برای من یکی از موارد مثبت در شروع تحصیل دانشگاه تربیت معلم دادن تعهد خدمت به آموزش و پرورش بود دانشگاه تربیت معلم با تعهد محضری که از ما دانشجویان گرفت
کمک هزینه تحصیل بر قرار کرد واز همان زمان در استخدام آموزش و پرورش بودیم
... همان روز های آغازین مهر ماه سال (1346 شمسی) لحظه به لحظه وروز به روز گران بهاترین روزهای زندگی را تا پایان آذر ماه داشتم باور نداشتم که در پایان آذر ماه طوفان ی شگفت روحی و روانی کاشانه زندگی مان را آهسته آهسته در خواهد نوردید شروع کلاس پنجم دبستان و من که در آغازین مهر ماه (1346 شمسی) با وجود مادر در خانه و آموزگاری مهربا ن وبا شخصیت (آقای قربانی ) در کلاس پنجم ابتدایی دبستان نجفی شهر فردوس از دانش آموزان خوب کلاس آقای قربانی بودم الان که دارم کلمات و واژه ها را بعد از سالها بازنویسی می کنم بعد از گذران سالها در پیچ و خم آن روزگاران تا اکنون واژه ی (گران بها ترین )را شایسته و درخورآن چند ماه و آن چند صباح کوتاه و قبل از آن می دانم آن روزهای ابتدای مهرسال (یک هزارو سیصد وچهل وشش شمسی) باورمان نمی شد سایه ی نحیف ونگران مادر تا پایان آذرسال (یک هزار و سیصد و چهل و شش) بیشتر بالای سر ما نخواهد بود پایان آذر ماه (1346 شمسی)شروع بسیاری از ناهنجاری ها وناملایمات روحی من بود که روز به روز و ماه به ما ه و سال به سال تا حدود هشت سال بعد هر چه جلو تر می رفتم روزها و شبهای حزن اندوه وناملایمات بودو هر چه پیشتر میرفتم روزهای سخت تر و آوار آ سیب های اجتماع در اطراف من بیشتر میشد چه در اجتماع کوچک خانواده وچه خارج از آن که لحظه به لحظه ی آن هفت سال را تاسال (1354 شمسی) یادداشت کرده ام و خود کتابی جداگانه است و حالا که سالها ی زیادی را پشت سر گذاشته ام خداوند را سپاسگزارم که دراین روزهای طو فانی سال پنجم دبستان نجفی(پایان آذر ماه 1346) معلم شایسته ای داشتم که گوشه ای از آسیب های روحی من را التیام می بخشید ...روزها وسالها گذشت و من در این چند سال در نبود مادر دیدم و احساس کردم آن چه نباید اتفاق می افتادو همه ی آن تجربه های ناگوار در نبود مادر بود اکنون و بعد از چند سال پلکان پیشرفت را بار دیگر برای من فراهم کرد ... وتازه بعد از گذشت حدود هشت سال در سال (1354 شمسی )خودم را باز یافتم با زمینه های مثبت اجتماعی که ایجاد شده بود و ورود به رشته ی ادبیات در کلاس چهارم دبیرستان شهر فردوس و وجود دبیران خوب که داشتم زمینه ی رشد درسی خودم آغاز شدو خودم را باز یافتم آن سال یکی از دبیران رشته ی ادبیا ت که دو سال خدمت وظیفه خودشان را در فردوس می گذراندند و از دانشگاه فردوسی مشهدبا مدرک کارشناسی ادبیات فارسی آمده بودند وهنوز هم حالا که چندین سال می گذرد کم و بیش ارتباط دارم آقای دکتر ابوالقاسم رادفر بودایشان عنایت خاصی به من داشت ونقش بسیار پر رنگ در تحول روحی و روانی من... یادم هست کتاب (گریز از آزادی ) نوشته ی اریک فروم را در کلاس انشا به من دادند و من بعد از دو هفته مطالعه ی آن نوشته ای به عنوان انشا داشتم که آ ن سال و در کلاس چهارم ادبی دبیرستان مورد تشویق آقای دکترابوالقاسم رادفر قرار گرفتم سالهای چهارم وپنجم ادبی دبیرستان دبیران خوبی که هیچگاه فراموششان نخواهم کرد راهگشای دگرگونی های مثبت در تحصیل من بودند آقایان دانش درس تاریخ /عسکری زبان انگلیسی/ ... و من دو سال بعدبود که در خرداد ماه (1356 شمسی ) سال ششم ادبی را با موفقیت به پایان رساندم و در مهر ماه (1356 شمسی ) در رشته ی ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم پذیرفته شدم...
