چون کوه استوار و پا بر جا...

... یادمان  ... باشد ... تنها (  برگ هایی ) که در مسیر وزش باد  دنیای گذران لحظه ای غفلت کنند و برای شادی و لذت دنیا و    لحظه ای رقص در باد از شاخه  و اصل    جدا شوند (اصل و ریشه را فراموش کنند )    بر روی زمین لگد مال هر رهگذری خواهند شد ... یادمان  باشد شاخه ... تنه ... و ریشه اصل است و خط قرمز  ی که هر گز نباید ترک ش کنیم ... یادمان باشد ...    چون  کوه  استوار باشیم در پیوند به سر چشمه ی زلال معرفت و آگاهی ... نوروز تان  پیروز ... هر روزتان  نوروز ... جزین  از دیر هنگام سر زمین علم و آگاهی بوده است در نوشته های گذشته یاد آور نماد هایی از این ارزش ها بوده ام و این کوه که به (کوه سرخ) در شمال شرق جزین معروف است  چشمه ی اصلی قنات هم از دامنه ی همین کوه سر چشمه می گیرد و تشبیه این کوه به یک فیل بزرگ نمایان است ...وما سالهای سال باید به ارزش های نهفته در این سر زمین اندیشه کنیم و آیندگان این ولایت می باید هم چون گذشتگان شان باشند و اصل وریشه ی باارزش خود را همان گونه که دیده اند و یافته اند پاسداری کنند و آن را به آیندگان این سر زمین بسپارند