نوروز در روزگار قدیم...
پنجشنبه, ۲ مهر ۱۳۹۴، ۰۵:۵۱ ق.ظ
آنروز ها نو روز شور وحال خودش را داشت ... سادگی و بی تکلف بودن را می گویم ... وما در دنیای زیبای کودکانه سیر می کردیم سال های یک هزار سیصد وچهل ودو ...تازه دبستان را آغاز کرده بودیم مرکب راهوار ما برای رفتن به جزین یا موتور (زونداب)سبز بابا بود ویا ماشین جیپ ... و بیابان سرایی (سه راهی ؟) در پیش رو که پر از لاله های ختایی بود... شوق دیدار پدر بزرگ ومادر بزرگ وکرسی گرم اطاق یادگار ننه سرما که هنوز خدا حافظی نکرده بود ... در اطاق چراغ لامپا بر روی طاقچه بود وسینی مسی بزرگ به زیبایی تمام خود نمایی می کرد و ذخیره هایی که از محصولات تابستان حفظ شده بود ... گردو بادام کشمش برگه ی زرد آلو که به آن (کشته ) می گفتیم روی سینی قرار داشت ... از خانه ی زیر ساباد باجوز (گردو) کشمش ...وغیره که مادر بزرگ درجیب ما می گذاشت پای درکوچه می گذاشتیم داخل ساباد بساط تیله (توشله ) بازی وجوز بازی گرم بود بچه هایی هم سن وسال خودمان ...و ان دور تر در حاشیه ی روستا و نزدیک قنات (او بلوک ) وخاکهای نرم آن جشن وشادمانی با ورزش هایی مثل (پک پلنی ) یا همان پرش طول وکشتی های جوانان با هم و... گرم وگیرا بود وما در دنیای کودکانه امان به تماشا می نشستیم صحرا ها هم سرسبز بودوقتی صبح زود بیدار شدیم و برای (گله دام ) دوشیدن بز ها به طرف چاه قند کمال و (پشته ی سوز )سبز پنج شش کیلومتری پیاده روی کردیم ...دوشیدن بز ها وبی تابی بز غاله هایشان در آن صحرای سر سبز تماشا داشت...
