تون و جزین ... راه عبور آن سال ها

در آن سال های دور و زمانی که تنها وسیله ی رفت و آمد مردم همین( چهار پا)یا الاغ و یا همان اسب  بود  مسیر جاده اش متفاوت ازامروز بود وبه گونه ی معمول نزدیکترین راه یا همان راه مستقیم را انتخاب کرده بودند ... اگر از زمین های پایین جزین و کنار همان خرمنا و کوه (توشلگی ) به طرف سمت چپ  کمی پایین تر حرکت کنیم (حدود یکی دو کیلومتر پایین تر (سمت چپ ) در یک خط مستقیم جاده ای مال رو و خاکی و  فاصله  به فاصله آبادی هایی وجود داشته است و امروز هم بعضی آباد و بعضی متروکه شده است ...معروف ترین آنها در همان مسیر حرکت به سمت مشرق و به طرف ( تون ) کلاته ها یی مثل کلاته ی آقای معزی و نیز روستای حسن آباد است که این روستا روزی و روزگاری برای خود اهمیت بسیار داشته است و سابقه ی تاریخی و نشانه هایی از حکومت اسماعیلیه ... و حتی راه زیز زمینی این روستا  تا قلعه ی تون ... اما مورد اشاره ی من در این نوشته یاد داشتی از مرحوم (میرزا یحیی) که در باره ی ایشان در مطالب گذشته بسیار سخن گفته ام می باشد ... این یاد داشت که به سال (یک هزار و سیصد و سیزده شمسی بر می گرددبه مسافرت ایشان در همان سال به طرف فردوس می باشد ...